Γιώργης Σερκεδάκης
ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ Ποιήτρια
Ποιήτρια / μεταφράστρια
18 Ιανουαρίου 1982
Κύριε Σερκεδάκη
Διαβάζοντας στ’ “Αμφίλεκτά” σας “Τα λόγια που μας βαραίνουν”, “Θα μένουμε πάντα σκεφτικοί” και μερικά άλλα, λιγόλογα σχήματα, συλλογίζομαι πόσο δρόμο έχετε διανύσει προς τη σιωπή (και τα όσα μπορεί να σημαίνει η παραδοχή της) απ’ τον καιρό που γράψατε το “Ανθρωπόσημο”.
Απ’ τον καιρό, δηλαδή, που τόσο καλοπροαίρετα εμπιστευτήκατε τα ανθρώπινα λόγια. Γνωρίζω πόσο αθεράπευτα λαχταρούμε όλοι μας την ανθρώπινη ομιλία. Γι’ αυτό και ξεκινάμε με τόσο ενθουσιασμό και προθυμία να δώσουμε και να πάρουμε λόγια, που θέλουμε να πιστέψουμε οπωσδήποτε. Αρχίζοντας, όμως –αφού πληγωθούμε και κουραστούμε αρκετά– να επισημαίνουμε τη ματαιότητά τους, επισημαίνουμε και την πηγή του κακού. Σκεφτείτε πόσα πράγματα και πόσες διαφωνίες, που διαταράζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, θα έλειπαν χωρίς τα λόγια. Χωρίς τα ψεύδη, δηλαδή, που καλύπτονται πίσω απ’ το θόρυβο που κάνουν…
Με τα φιλικά μου αισθήματα και τις ευχές μου για τον καινούργιο Χρόνο.
18 Ιανουαρίου 1982
Κύριε Σερκεδάκη
Διαβάζοντας στ’ “Αμφίλεκτά” σας “Τα λόγια που μας βαραίνουν”, “Θα μένουμε πάντα σκεφτικοί” και μερικά άλλα, λιγόλογα σχήματα, συλλογίζομαι πόσο δρόμο έχετε διανύσει προς τη σιωπή (και τα όσα μπορεί να σημαίνει η παραδοχή της) απ’ τον καιρό που γράψατε το “Ανθρωπόσημο”.
Απ’ τον καιρό, δηλαδή, που τόσο καλοπροαίρετα εμπιστευτήκατε τα ανθρώπινα λόγια. Γνωρίζω πόσο αθεράπευτα λαχταρούμε όλοι μας την ανθρώπινη ομιλία. Γι’ αυτό και ξεκινάμε με τόσο ενθουσιασμό και προθυμία να δώσουμε και να πάρουμε λόγια, που θέλουμε να πιστέψουμε οπωσδήποτε. Αρχίζοντας, όμως –αφού πληγωθούμε και κουραστούμε αρκετά– να επισημαίνουμε τη ματαιότητά τους, επισημαίνουμε και την πηγή του κακού. Σκεφτείτε πόσα πράγματα και πόσες διαφωνίες, που διαταράζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, θα έλειπαν χωρίς τα λόγια. Χωρίς τα ψεύδη, δηλαδή, που καλύπτονται πίσω απ’ το θόρυβο που κάνουν…
Με τα φιλικά μου αισθήματα και τις ευχές μου για τον καινούργιο Χρόνο.